Kentyjskie wakacje część 1

przez | 20 maja, 2022

Zanim zacznę snuć swoje opowieści o wiatrakach odwiedzonych podczas naszych kwietniowych wakacji, chciałabym Wam przybliżyć miejsce, w którym byliśmy ze Stefanem.

Kilka faktów o Kent:

-hrabstwo ceremonialne i niemetropolitalne w południowo-wschodniej Anglii

-położone nad Cieśniną Kaletańską i Morzem Północnym

-położone najbliżej kontynentalnej Europy

-zaliczane do Home Counties, czyli hrabstw położonych w bezpośredniej bliskości Londynu

-ośrodkiem administracyjnym jest Maidstone

-jedynym miastem posiadającym status city jest Canterbury, będące siedzibą zwierzchnika duchowego Church of England. W tej chwili rolę tę pełni Justin Welby, który jest  arcybiskupem Canterbury, prymasem całej Anglii, lordem duchownym w Izbie Lordów oraz zwierzchnikiem światowej Wspólnoty Anglikańskiej

-na terenie hrabstwa, nieopodal miasta Folkestone znajduje się wjazd do Eurotunelu, łączącego Wielką Brytanię z Francją

-ze względu na dużą liczbę ogrodów i sadów hrabstwo zyskało przydomek „Ogrodu Anglii” 

Nieraz pytaliście mnie, czy moje podróże opierają się jedynie na odwiedzaniu starych młynów. Otóż nie, oprócz wiatraków odwiedzam inne miejsca, ale nie opisuję ich na blogu. Pisałam kiedyś podróżniczego bloga, ale zwyczajnie nie mam teraz czasu, aby go kontynuować, a temat, który tutaj prezentuję jest cząstką miejsc, które odwiedzam. Opisywanie miejsc związanych tylko z młynarstwem jest po prostu łatwiejsze i tak, być może idę na łatwiznę, ale w tej chwili to sprawia mi frajdę. Frajdo trwaj jak najdłużej! Dlaczego tutaj do tego nawiązuję? Otóż będąc w Kent wybraliśmy się do ościennego hrabstwa East Sussex, do zamku Bodiam, którego nie udało mi się odwiedzić w zeszłym roku. Natomiast wracając z Bodiam na drodze wyrósł nam wiatrak, którego nie planowaliśmy odwiedzić.

Ringle Crouch Green Millwiatrak , który wziął nas z zaskoczenia.

Ringle Crouch Green Mill został zbudowany w 1844 roku przez Williama Warrena, hutnika z Hawkhurst. Zastąpił on młyn pocztowy, który stał na farmie Boxhurst, a który został zburzony w 1842 roku. Młyn został zbudowany dla młynarza Jamesa Collinsa, który prowadził młyn aż do śmierci. Młyn pozostał w rękach rodziny Collins aż do 1911 roku. Ostatnim młynarzem był  CJ Bannister, który urzędował w wiatraku tylko przez rok. W 1912 roku zerwał się jeden z żagli, po czym młyn zaczął popadać w ruinę.

Zdjęto fantail (czyli ten mały wiatraczek znajdujący się na końcu „czapy” ) i okiennice. Obok młyna zbudowano żelazną pompę wiatrową, a w młynie zainstalowano trzy zbiorniki na wodę do zasilania okolicznych chałup i obory. Fartuch (czyli drewniana wieża )został zburzony w 1945 roku. Bazę pozostawiono i przez pewien czas używano jej jako chaty harcerskiej . 

Ringle Crouch Green Mill był jedynym w Kent młynem kukurydzianym z 5 żaglami. Był budynkiem czterokondygnacyjnym postawionym na murowanej dwupiętrowej podstawie. Miał pięć pojedynczych patentowych żagli, zamocowanych do żeliwnego wału.

W 1997 r. złożono wniosek o pozwolenie na budowę. Uzyskano pozwolenie na postawienie repliki młyna na istniejącej bazie, z wieżą wykorzystywaną jako mieszkanie i turbiną wiatrową do wytwarzania energii elektrycznej.

I my ze Stefanem mieliśmy okazję zobaczyć właśnie tę replikę 🙂 . Nie ukrywam, że z chęcią bym w niej zamieszkała, a właścicielom bardzo zazdroszczę 🙂 .

Adres: Rye Rd, Sandhurst, Cranbrook TN18 5JQ

Davison’s Mill najdłużej działający wiatrak w Kent.

Davison’s Mill  znany również jako Stelling Minnis Windmill był ostatnim wiatrakiem działający komercyjnie w Kent. Zamknięty został dopiero jesienią 1970 roku.

Davison’s Mill został zbudowany w 1866 roku przez młynarza z Canterbury, Thomasa Holmana. Zastąpił wcześniejszy młyn pocztowy, czyli „po naszemu” koźlaka. Napędzany siłą wiatru działał do 1925 roku, a następnie był zasilany silnikiem olejowym. W latach pięćdziesiątych została zdmuchnięta jedna para żagli, ale młyn nadal pracował wspomagany wyżej wspomnianym silnikiem.

Ostatnim młynarzem był Alec Davison, który przeszedł na emeryturę jesienią 1970 roku. Po śmierci pana Davisona młyn został przejęty przez Radę Hrabstwa Kent. Renowacja młyna rozpoczęła się w 2003 roku i trwała trzy miesiące. Praca została sfinansowana przez Heritage Lottery Fund i Kent County Council.

Davison’s Mill to czterokondygnacyjny młyn fartuchowy zbudowany na niskiej ceglanej podstawie o wysokości zaledwie 360 mm. Młyn ma 13,11 m wysokości do szczytu nasadki. Posiada cztery patentowe żagle umieszczone na żeliwnym wale wiatrowym. Posiada jedyny zachowany oryginalny silnik pomocniczy Ruston & Hornsby w wiatrakach w Wielkiej Brytanii. Mielił kukurydzę.

Adres: Stellings Minnis Mill, Canternbury, CT4 6AF

Tradycyjnie na koniec razem ze Stefanem zapraszamy na nasz Instagram 🙂 oraz do śledzenia naszej kentyjskiej wyprawy.

 .

12 komentarzy do „Kentyjskie wakacje część 1

  1. Urszula

    Kolejne dwie ciekawe perełki! Stefan widzę bardzo szczęśliwy, chyba lubi podróżować. Fajnie, że wprowadziłaś dopisek o hrabstwie Kent. W ten sposób mogłam dowiedzieć się o nim wielu ciekawostek i zobaczyć, gdzie leży.
    Fajny i nietypowy jest Twój blog i cieszę się, że piszesz o tym, co lubisz, a nie co lubią inni.
    Ściskam Ciebie i Stefana:)))

    Odpowiedz
    1. MarTaS Autor wpisu

      Dziękuję Uleńko za dobre słowo. Tak to prawda, piszę o tym co lubię, a nie o tym co jest modne i popularne. Ściskamy ze Stefankiem 🙂

      Odpowiedz
    1. MarTaS Autor wpisu

      Tak, tak, to dla tych, którzy marudzą, że tylko wiatraki i wiatraki 😉

      Odpowiedz
    1. MarTaS Autor wpisu

      Pogoda w południowej Anglii jest zupełnie inna niż w północnej.

      Odpowiedz

Skomentuj MarTaS Anuluj pisanie odpowiedzi

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *