Każdego roku w maju w Wielkiej Brytanii odbywa się National Mills Weekend, czyli weekend z młynami. Podczas jego obchodów miłośnicy zarówno młynów wiatrowych, jak i wodnych mogą wejść do środka, poznać budowę obiektu, napić się herbaty i porozmawiać z wolontariuszami opiekującymi się budynkami. Podczas ostatnich dwóch lat z wiadomych powodów budynki były zamknięte, a święto odbywało się online. Święto to może zbyt podniosłe słowo, ale zrozumieją je jednie młynoholicy, dla których wiatraki, bądź młyny wodne są świątyniami.
W tym roku National Mills Weekend odbywał się 7 i 8 Maja, i zazwyczaj święto ma miejsce w 2 weekend majowy. W innych krajach, jak Niemcy (Deutscher Mühlentag) , czy Holandia ( Landelijke Molendag) również odbywają się tego rodzaju imprezy, również w 2 weekend maja. A jak jest Polsce? Posiadacie wiedzę na ten temat? Byliście kiedyś na takim evencie? Ja ze Stefanem nie mogliśmy w tym roku uczestniczyć w takich wydarzeniach, w związku z tym zorganizowaliśmy sobie swój własn dzień wiatraków, trzy tygodnie po oryginalnej imprezie. Odwiedziliśmy dwa młyny i to nie byle jakie. Dziś przeczytacie o jednym z nich 🙂 .
Hrabstwo Derbyshire
Zanim przedstawię Wam pierwszy z wiatraków, które odwiedziłam w ramach spóźnionego National Mill Weekend przybliżę Wam miejsce, w którym on się znajduje.
Heage Windmill z Derbyshire
Wiatrak został wybudowany w 1797 roku i przez lata swojego istnienia przeżywał wzloty i upadki. Znalazłam informację, że na początku budynek posiadał 4 żagle common i nie posiadał fantail z tyłu czapy.
W 1850 roku bracia Thomas i Isaac Shore kupili młyn. Wiatrak był tylko częścią ich młyńskiej działalności – posiadali również młyn wodny i parowy. Bracia byli lokalnymi biznesmenami i zajmowali się nie tylko młynarstwem, ale również handlem. Najprawdopodobniej to oni udoskonalili młyn zmieniając oryginalne common żagle i montując cztery patentowe. Za ich czasów zamontowano fantail, który automatycznie obracał czapę na wiatr. W lutym 1894 roku, podczas burzy wiatr podwiał żagle, które wraz z czapą zostały zerwane. Na szczęście właściciele postanowili szybko wyremontować młyn, dodając mu dodatkowe dwa żagle. Sześć patentowych żagli miało wzmocnić moc przerobową młyna. Działał do 1919 roku, kiedy znowy został uszkodzony przez burzę. Niestety sytuacja gospodarcza po I Wojnie Światowej nie pozwoliła na rozczulanie się nad tego typu obiektami, w związku z tym młyn został zamknięty. Wprawdzie w 1934 roku młyn został sprzedany za 25 funtów, ale nowy właścicel w ogóle o niego nie dbał.
W 1966 roku ówczesna właścicielka, pani Harriett Wilder złożyła wniosek o przekształcenie młyna w dom, ale wniosek został odrzucony. Niedługo potem, również w 1966 roku uznano młyn jako budynek historyczny II klasy. Krótko po tym, w 1968 roku Rada Hrabstwa Derbyshire zakupiła młyn za 350 funtów wraz z niewielką działką i budynkami gospodarczmi należącymi do młyna.
We wczesnych latach siedemdziesiątych zostały przeprowadzn prace renowacyjne , które kosztowały 8000 funtów. Renowacja obejmowała montaż nowych podłóg, żagli, poszycia czapki i fantaila. Nowe żagle osadzono w 1972 roku. Czapkę początkowo wykonano z poszyciem z gontów, ale okazało się, że nie da się jej zapewnić wodoszczelności i zastosowano pokrycie z blachy aluminiowej. Remont ten miał na celu zachowanie młyna a nie udoskonalenie go i wprowadzenie w stan działania.
W 1989 roku, Rada Hrabstwa Derbyshire zorganizowała Dzień Otwarty, a wydarzenie to przyciągnęło ponad 500 zwiedzających i sprawiło, że wiele osób stało się bardziej świadomych znaczenia młyna dla regionu, ale także jego postępującego niszczenia. Uznano, że blacha aluminiowa zamontowana podczas prac w latach siedzemdziesiątych mocno skorodowała i podczas deszczu przeciekała jak durszlak, co powodowało, że zaczęła gnić podgłoga. Odbyło się kilka innych publicznych otwarć z grupami wolontariuszy z Midland Mills Group i lokalnymi mieszkańcami, którzy pomagali uporządkować otoczenie, oczyścić młyn i ograniczyć dalsze niszczenie.
W 1996 roku utworzono stowarzyszenie charytatywne Heage Windmill Society, którego celem było przywrócenie młyna do stanu używalności. Zanim jednak plany rewitalizacji zostały wprowadzone w życie, w 1997 roku w budynek ponownie uderzył piorun, na szczęście nie powodując poważnych uszkodzeń. Pomimo to budynek dla bezpieczeństwa turystów, zamknięto.
Ostatecznie budynek przywrócono do świetności za kwotę 450 000 funtów i w chwili obecnej jest to jedyny w Wielkiej Brytanii wiatrak z sześcioma żaglami, który produkuje mąkę. Otwarto go 1 czerwca 2002 roku, a zatem równo 20 lat temu.
Nazwa wiatraka pochodzi z anglosaskiego słowa heegge, co oznacza wysokie i wzniosłe, z czym ja się całkowicie zgadzam, ponieważ wiatrak prezentuje się znakomicie. Zobaczcie na filmiku poniżej jak przywitał nas Heage Windmill 🙂
Adres: Chesterfield Rd, Belper DE56 2BH
Tradycyjnie na koniec razem ze Stefanem zapraszamy na nasz Instagram oraz do śledzenia naszych kolejnych wiatracznych przygód.
Cieszył się, że go odwiedziliście i pomachał Wam śmigiełkami. Wygląda znakomicie i fajnie, że nagrałaś go w ruchu.
O pięknie parku Peak District i innych brytyjskich miejscach oglądam w TV w programie „Ucieczka na wieś” i podziwiam te cudne widoki. Lubię takie programy!
Dzięki za wycieczkę, pozdrawiam Was serdecznie:)))
Kolejna porcja pięknych wiatraków 🙂
Nie słyszałam o żadnym święcie wiatraków w Polsce , ale tez niewiele ich mamy i raczej gdzieś w skansenach, gdzie z założenia można do nich zajrzeć
Ale piękny jest : ) i ciągle się kręci. super miejsce