Raj w Rye

Rye jest małym miasteczkiem położonym we wschodniej części hrabstwa East Sussex, w południowej Anglii.

Uznawane jest za jedno z najpiękniejszych miasteczek w Wielkiej Brytanii i ja się wcale nie dziwię tej opinii, ponieważ spacer jego brukowanymi uliczkami to sama przyjemność. Trzeba tylko uważać, żeby sobie nie skręcić kostki na „kocich łbach”.

To w Rye znajduje się jedna z najbardziej znanych uliczek w Anglii-Mermaid Street, przy której położone są stare, urocze kamieniczki mające ponad 500 lat. W miasteczku osadziło się sporo ludzi sztuki, dlatego snując się wąskimi uliczkami na każdym kroku natkniemy się na galerie i pracownie artystyczne.

Ponieważ mój blog jest monotematczny, nie chcę rozpisywać się na temat atrakcji Rye, które nie mają związku z wiatrakami. Wspomnę Wam tylko, że warto zajrzeć do kościoła St Marys, Rye Museum Castle i Ypres Tower. Ja i Stefan znaleźliśmy swój raj w Rye.

Krótka historia starego młyna

We wcześniejszym artykule opisałam naszą podróż do miasteczka Rye. Odwiedziliśmy wtedy trzy wiatraki i jeżeli macie ochotę przeczytać informację na ich temat to zapraszam TU . Dziś przedstawię Wam wiatrak, który znajduje się w samym miasteczku. Ze sławnej Mermaid Street dojdziecie do niego w przeciągu pięciu minut.

Jadąc do Rye zastanawialiśmy się, czy znajdziemy miejsce parkingowe. Miasteczko słynie z dużej ilości turystów, a my byliśmy w szczycie sezonu. Okazało się jednak, że niepotrzebnie się martwiliśmy, bo na parkingu, który wybraliśmy nie było dużo samochodów. Jeżeli będziecie się wybierać kiedykolwiek do Rye polecamy Gibbet Marsh Car Park, a jego dokładny adres to: 2 East St, Rye TN31 7DT .

Pierwszy młyn w Rye powstał w 1596 roku. Niestety nie wiem jak on wyglądał, ponieważ nie znalazłam żadnych informacji na jego temat. Natomiast w 1758 roku Thomas Chatterton wybudował w tym miejscu młyn pocztowy.

Młyn pocztowy miał schemat działania zbliżony do naszego polskiego koźlaka. Napiszę o rodzajach angielskich wiatraków osobny artykuł, ale niestety ciężko jest mi się do tego zebrać.

Wróćmy jednak do młyna z Rye, który za czasów swojego pierwszego właściciela pana Chattertona mielił żyto. Po śmierci młynarza, wiatrak trafił w ręce Fredericka Barry’ego. Barry zburzył młyn i w jego miejscu w latach dwudziestych XIX wieku postawił nowocześniejszy „smock mill”. Charakteryzuje się m.in. tym, że jego konstrukcja jest podzielona na dwie części, dolna jest murowana a górna drewniana. To nie jest oczywiście jedyna cecha tego rodzaju młyna, ale tak jak wspomniałam wyżej, o budowie młynów i ich rodzajach napiszę osobny artykuł.

Wybudowany przez Fredericka Barry’ego młyn wyglądał podobnie do tego, który widzimy teraz. Pracował on niezmiennie aż do 1912 roku, zmieniając jedynie swoich właścicieli. W 1912 roku budynek był w rękach Webbów, która była znaną na tych terenach rodziną piekarzy. Nie trudno się domyślić, że po zakończeniu młyńskiej działalności budynek został przez rodzinę przekształcony w piekarnię. Biznes ten Webbowie prowadzili przez 60 lat.

W piątek 13

Wierzycie w piątek trzynastego? Ja osobiście nie, ale niestety 13 czerwca 1930 roku wiatraczną piekarnię spotkał pech. Przegrzane piece spowodowały pożar, który pochłonął drewnianą konstrukcję młyna. Ocalała jedynie dwupiętrowa, murowana podstawa.

W 1932 roku młyn został zrekonstruowany i działał nadal jako piekarnia do 1976 roku. W późniejszych latach był tu zakład garncarski, który wykorzystywał piekarniane piece. Podobno w chwili obecnej oryginalne drzwiczki piekarnika zostały zostawione w młynie, a ja kiedy znowu dotrę do niego, to Wam pokażę ich zdjęcie.

Wiatrak o czterech nazwach

Młyny najczęściej biorą swoje nazwy od miejsca, w którym zostały postawione, od właściciela, lub młynarza, który w nim pracował. Zdarzały się sytuacje, że młynarz nie był właścicielem budynku, a jedynie był w nim zatrudniony.

Wiatrak w Rye znany jest pod czterema nazwami :

Gibbet Mill-ponieważ stoi na bagnach zwanych Gibbet

Tillingham Mill– Tillingham to rzeka, która koło niego przepływa

Barry’s Mill– właściciel młyna w latach 1824-184

New Mill-zaczęto go tak nazywać po pożarze w 1830 roku.

B&B

W 1984 roku wiatrak został przerobiony na pensjonat typu Bed & Breakfast i tak też jest do dziś. Mam nadzieję, że będzie nam dane ze Stefanem w przyszłości spędzić w nim chociaż jedną noc. Jeżeli tak się stanie, na pewno się o tym dowiecie z naszego bloga.

Pech i brak zdjęć

Parking, o którym Wam wcześniej wspomniałam znajduje się na drugim brzegu rzeczki Tillingham, na wprost wiatraka. Kiedy dotarliśmy do Rye, było upalnie i żadne znaki na niebie nie wskazywały, że pogoda może się zmienić. Ponieważ zostawiliśmy samochód w pobliżu młyna postanowiłam, że zrobię zdjęcia, kiedy wrócimy z powrotem na parking. No cóż… z miasteczka wygoniły nas ciemne chmury i groźnie mruczące niebo. Kiedy dotarliśmy na parking zaczynało padać i pojawiły się pierwsze błyskawice. Jak się zapewne domyślacie, nie było czasu na spokojne fotografowanie. Na całe szczęście zrobiłam kilka fotek telefonem, zanim poszliśmy na spacer.

Stefan nie był zadowolony z takiego obrotu sprawy, ponieważ przyjechał do Rye w celu lansowania się w cieniu Gibbet Milla. Musiałam mu obiecać, że jeszcze tu wrócimy i będzie miał mnóstwo fotek, na których będzie gwiazdą.

Żegnamy Rye skąpane w deszczu, ale nie damy za wygraną i jeszcze tu wrócimy, bo wcale nas nie zniechęciło przeganiając od siebie. Nawet to, że spędziliśmy w samochodzie na parkingu 30 minut czekając aż chociaż troszkę przestanie padać, nie było nam w stanie zburzyć idealnego wizerunku miasteczka.

Adres: Ferry Rd , Rye, TN31 7DW

Tradycyjnie na koniec razem ze Stefanem zapraszamy na nasz Instagram